วันอังคารที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

เอาตัวรอด


๑๐๑

อันธรรมดาผู้มีสติปัญญา เมื่อภัยมาถึงตัวแล้ว
ถ้าจะไม่คิดเอาตัวรอดก็จักได้ชื่อว่าหาปัญญามิได้

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 41

บังทองคิดกลอุบายให้โจโฉผูกเรือรบเข้าด้วยกัน หวังให้เผาทหารแลเรือรบเสียให้สิ้นทีเดียว
ชีซีซึ่งอาศัยอยู่กับโจโฉ รู้ทัน ยืนยันกับบังทองว่ามีความจงรักภักดีต่อเล่าปี่และมีความแค้น
ต่อโจโฉ จึงจะไม่บอกกลศึกนี้แก่โจโฉ แต่ก็ตัดพ้อบังทองว่า ทำเช่นนี้ก็เท่ากับเผาชีซีซึ่งเป็น
เพื่อนรักกันมาก่อนไปด้วย บังทองจึงว่า อันธรรมดาผู้มีสติปัญญา เมื่อภัยมาถึงตัวแล้ว
ถ้าจะไม่คิดเอาตัวรอดก็จักได้ชื่อว่าหาปัญญามิได้


พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนว่า
พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ
พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต
พึงสละชีวิต เพื่อรักษาธรรม

คือ ไม่ยินยอมให้ชีวิตดับสิ้นไป
หากมิใช่เพื่อรักษาธรรม

คือ การรู้จักเอาตัวรอด
คือ การรู้จักจัดลำดับความสำคัญ

คนทำงานต้องรู้จักจัดลำดับความสำคัญ
งานใด มีความสำคัญมาก
งานใด มีความสำคัญน้อย

งานใด มีโอกาสของความสำเร็จมาก
งานใด มีโอกาสของความสำเร็จน้อย

งานใด เพื่อความอยู่รอดขององค์กร
งานใด เพื่อรักษาผลประโยชน์แห่งองค์กร


คนไร้ปัญญาจึง ดาหน้า ลุยทุกงาน




สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ


ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้

2 ความคิดเห็น:

สามก๊กวิทยา กล่าวว่า...

คนไร้ปัญญา ที่ดาหน้า ลุยทุกงาน ก็น่าเห็นใจนะครับ
คนกลุ่มนี้ขยัน ถ้าได้หัวหน้าดี ๆ มาประคอง หน่วยงานเจริญ
ในการทำงาน บางทีเราอาจต้องการคนหลาย ๆ แบบ
รวมทั้งคนไร้ปัญญา ที่ดาหน้าลุยด้วย
บทความของอาจารย์ได้ข้อคิดดีมาก ๆ ครับ

Boonchai65 กล่าวว่า...

ครับ งั้นต้องเปลี่ยน "คนทำงาน" เป็น "ผู้นำ" หรือ "หัวหน้า"

ขอบคุณครับ