ปัญญาอันพิสดาร

ธรรมดาผู้มีปัญญาอันพิสดาร

แม้จะคิดการสิ่งใดก็ลึกซึ้ง

ผู้มีปัญญาน้อยหาหยั่งรู้ถึงตลอดไม่

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 38

ขงเบ้งไปเจรจากับซุนกวนหวังให้ซุนกวนแตกกับโจโฉมาเข้าด้วยเล่าปี่ เตียวเจียว

ที่ปรึกษาใหญ่ของซุนกวนเย้ยว่า คำเล่าลือที่ว่าขงเบ้งเก่งนักหนาคงไม่เป็นจริง

ตั้งแต่เล่าปี่ได้ขงเบ้งมาก็ได้รับความเดือดร้อน หนีโจโฉหัวซุกหัวซุน แผ่นดินสักเท่า

ใบพุทราก็ไม่มีที่จะอยู่ ขงเบ้งเอามือปิดปากหัวเราะตอบว่า ธรรมดาผู้มีปัญญาอันพิสดาร

แม้จะคิดการสิ่งใดก็ลึกซึ้ง ผู้มีปัญญาน้อยหาหยั่งรู้ถึงตลอดไม่

ผู้มีปัญญามาก คิดมาก คิดสลับซับซ้อน

ผู้มีปัญญาน้อย คิดน้อย ตรงไปตรงมา

โจทย์ ในโลกธรรมดาสามัญ มิได้ยุ่งยาก วกวน

ใช้เพียง ปัญญาน้อย ก็แก้ได้

ไยต้องทุ่มเท ปัญญาอันพิสดาร

คิดมาก คิดซับซ้อน คิดละเอียดเกินไป อาจแก้โจทย์ไม่ได้

กลับกลายเป็น คนไร้ปัญญา

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้