มาสายเพราะ เลขาฯ

เมื่อมาอยู่ หนองบัวลำภู ใหม่ๆ เวลาจะไปประชุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งไปเป็น ประธานในที่ประชุม เลขาฯ ก็จะบอกให้ รอก่อน รอผู้จัดประชุมแจ้งมาก่อนว่าที่ประชุมพร้อม นั่นคือ

ทำให้ ประธาน เป็นตัวอย่างของการ มาสาย

เมื่อทุกประชุม ประธานมาสาย คนที่มาประชุมสายที่สุด ก็ยังมาก่อนประธาน

การมาสายจึงกลายเป็น วัฒนธรรมองค์กร

คุณอุดร เหม่งปัง หัวหน้ากลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดหนองบัวลำภู บอกผู้เขียนครั้งหนึ่งว่า วัฒนธรรมต้องเป็นสิ่งดีๆเท่านั้นนะอาจารย์ สิ่งไม่ดีไม่เรียกว่า วัฒนธรรม (แต่ท่านอุดร อีกนั่นแหละที่บอกผู้เขียนว่า การมาสาย เป็นวัฒนธรรมองค์กร ) !!!!!

เมื่อไม่แน่ใจก็ต้องพึ่ง พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542

วัฒนธรรม น. สิ่งที่ทำความเจริญงอกงามให้แก่หมู่คณะ

แล้วการมาสาย เป็น สิ่งที่ทำความเจริญงอกงามให้แก่หมู่คณะ หรือไม่นะเนี่ย

เมื่อถกกับหลายท่านแล้ว คงมีวิธีแก้อยู่ 3 วิธี

หนึ่ง คือ ไม่ต้องสนใจว่าใครจะมาสายเพียงใด เมื่อเราเป็นประธาน ถึงเวลาก็เริ่มเปิดประชุม ดำเนินการไปเรื่อยๆ จนหมดระเบียบวาระ ผู้มาสายหลายคนอาจมาทัน ปิดประชุม บ้างหรอกน่า

(ภก.ศิริชัย ระบาเลิศ หัวหน้ากลุ่มงานคุ้มครองผู้บริโภคฯ แนะนำว่า ให้จัดระเบียบวาระเพื่อพิจารณา ไว้ช่วงแรกๆนี่แหละดี โดยเฉพาะ การจัดสรรงบประมาณ ว่าแต่ ท่านศิริชัย เองจะมาทันหรือเปล่า ไม่รู้)

สอง คือ ไม่ต้องทุกข์ใจกับการมาสาย มาพร้อมเมื่อไร ก็เริ่มประชุมเมื่อนั้น แล้วทดเวลา เลิกประชุมออกไปเท่าที่กำหนดไว้แต่แรก มาด้วยกันไปด้วยกันเลือดสุพรรณเอย (คุณธงไทย วรรณคีรี สาธารณสุขอำเภอนากลาง บอกว่าเป็นวิธีที่น่าสนใจ)

สาม คือ ไปประชุมตามที่ เลขาฯ สั่งนั่นแหละดี สายคนเดียว โก้ออก

อ๊ะ อ๊ะ ละเมอครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับ การเริ่มประชุมก็ไม่ตรงเวลา แล้วยังชอบ เลิกประชุมสาย นะ

[โพสต์ครั้งแรกที่ นอนละเมอที่หนองบัว 17-08-2009]