วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2568

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(ไอ้เขี้ยวขาว)


"คนเราไม่อาจหักห้ามสันดานของตนอย่างปุบปับฉับพลัน"

ไอ้เขี้ยวขาว
Jack London - อดิศร เทพปรีชา

สันดานคือ อุปนิสัยที่มีมาแต่กำเนิด
สันดานอาจแบ่งได้ 2 ประเภท คือ สันดานดีและสันดานเลว
สันดานเลวอาจควบคุมได้ แต่แก้ให้หายไปไม่ได้
เมื่อเกิดสถานการณ์ปุบปับฉับพลัน สันดานเลวที่ควบคุมไว้จึงอาจเผยออกมา

สันดานเลวที่ควบคุมไม่ได้เรียกว่า สันดานดิบ
สันดานดิบที่ควบคุมได้ จัดการให้ดี เรียกได้ว่าเป็นสันดานที่ขัดเกลาแล้ว

ผู้คนที่ชาญฉลาดจึงต้องมีสติ ที่จะควบคุมสันดานเลวของตน และเผยเฉพาะสันดานดีและสันดานที่ขัดเกลาแล้ว


ต้นเรื่อง

ไอ้เขี้ยวขาว อดิศร เทพปรีชา แปลจาก White Fang ของ Jack London ที่เขียนถุงเรื่องราวของหมาป่าที่มีส่วนผสมของหมาบ้าน ถูกความโหดร้ายทารุญกระทำต่อมันจนกลายเป็นหมาป่าที่ดุร้าย ใช้ชีวิตต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งในป่าดงพงพีและในเมือง จนกระทั่งมันได้พบกลับพระเจ้าที่เปลี่ยนแปลงชีวิตและความรู้สึกนึกคิดของมัน


Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้

"การคิดเป็นสมบัติของมนุษย์"

หมายเหตุ
จินตนาการจากเพื่อนเฟสบุ้คบางคน

@พงษ์ศักดิ์ ฉิ่งสุวรรณโรจน์
เพราะมันฝังลึกอยู่ในสมองตะกวดสมองหมา (สมอง 3 ส่วน คือ Neo cortex สมองมนุษย์ = คิด ; Limbic Brain สมองหมา = อารมย์ ; Reptillian Brain สมองตะกวด = สัญชาตญาณ)


จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด

ไม่มีความคิดเห็น: