จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด(บ่วงเชือก)

"คนเราส่วนใหญ่ล้วนติดอยู่ในบ่วงเชือกด้วยกันทั้งสิ้น"

บ่วงเชือก

จัตวาลักษณ์

กรอบคือ ขอบเขตกำหนด

ผู้คนมักสร้างขอบเขตกำหนดของตน และพยายามจำกัดตนให้อยู่ในขอบเขตกำหนดนั้น

องค์กรก็มีขอบเขตกำหนดขององค์กร เพื่อให้ผู้คนในองค์กรอยู่ในขอบเขตที่กำหนด

เพียงคิดว่าเพื่อความปลอดภัย ผู้คนจึงทำทุกอย่างเพียงในกรอบ 

และในที่สุดกรอบเหล่านั้นก็กลับกลายเป็นขอบเขตที่ปิดกั้นแม้กระทั่งความคิดของผู้คน

เมื่ออยู่เพียงในกรอบ ผู้คนจึงไร้ความคิด ไร้จินตนาการ 

องค์กรไม่เจริญก้าวหน้า ผู้คนก็ไม่พัฒนาก้าวไกล ไม่ตายแต่ก็ไม่โต

ต้องกล้าคิดนอกกรอบ กล้าทำนอกกรอบ 

กรอบจึงจะไม่กลายเป็นบ่วงรัดคอให้ ตายซาก ไปในที่สุดทั้งผู้คนและองค์กร

ต้นเรื่อง

บ่วงเชือก เป็นนวนิยายสืบสวนสอบสวนฝีมือนักเขียนไทย ที่ใช้นามปากกาว่า จัตวาลักษณ์ เรื่องราวของพยาบาลสาวที่จบชีวิตตนเองด้วยการฆ่าตัวตายในห้องปิดตาย ท่ามกลางข้อสงสัยของเพื่อนสนิทสองสาว ว่าเป็นการฆาตกรรม ที่แม้ตำรวจเองก็ไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ สองสาวเพื่อนสนิทจะหาช่องทางสืบสวนหาความจริงได้หรือไม่ เป็นฆาตกรรมจริงหรือ ถ้าจริงแล้วฆาตกรเป็นใคร

จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด