"ต้องหย่อนสายเบ็ดให้ยาวเข้าไว้ จึงสามารถตกปลาใหญ่"
กลอักษรล่มฟ้า 3
หวังเจวี๋ยเหริน-เกาเฟย
เบ็ดคือเครื่องมือสำหรับเกี่ยวเหยื่อ
เหยื่อคือเครื่องล่อ ที่ล่อให้ผู้ถูกล่อหลงมาติดเบ็ด
เครื่องล่อมักเป็นสิ่งที่ผู้ถูกล่อชื่นชอบ หรือพึงพอใจ หลงติดเบ็ดได้ง่าย
ผู้ถูกล่อมักไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกล่อ จึงเผลอไผลไปติดเบ็ด
ผู้ถูกล่ออาจรู้ตัวว่ากำลังถูกล่อ แต่ถือดีคิดว่าจะรอด แต่ในที่สุดก็ติดเบ็ด
คนโง่มักติดเบ็ดได้ง่าย
คนฉลาดที่อวดดีมักติดเบ็ดได้ง่าย
คนโง่ที่คิดว่าตนฉลาดติดเบ็ดง่ายที่สุด
ผู้วางเบ็ดย่อมไม่ปรานีปราศรัยต่อผู้ติดเบ็ด
ต้นเรื่อง
ddกลอักษรล่มฟ้า เป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ยุคสมัยราชวงศ์ถัง เป็นเรื่องราวของคดีลึกลับรายหนึ่งที่ทั้งไร้หลักฐาน ไร้พยานรู้เห็น มีเพียงอักษรเลือดสี่คำ ที่คำสุดท้ายยังเขียนไม่จบ "หลาน ถิง เทียน กาน..." กลับกลายเป็นคดีใหญ่ที่ปั่นป่วนวุ่นวายทั้งราชสำนัก เขียนโดย หวังเจวี๋ยเหริน แปลโดย เกาเฟย 6 เล่มจบ น่าติดตาม
Quote ที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากหนังสือเล่มนี้
"ปลากระหายเหยื่อ จึงถูกสายเบ็ดลากจูง"
"จะทำงานก็ต้องมีตำแหน่ง"
จินตนาการจากการอ่าน ช่างเพริศแพร้วยิ่งกว่าสิ่งใด
