๑๔๐
บัดนี้เป็นหน้าเหล้าหน้าข้าวอยู่
ซึ่งท่านจะเอาการบ้านเมืองมาว่านี้ไม่ควร
สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 54
โลซกวางแผนแต่งหนังสือเชิญกวนอูไปกินโต๊ะ หวังเจรจาให้
คืนเมืองเกงจิ๋ว หากกวนอูไม่ยอมก็จะรุมจับตัวฆ่าเสีย กวนอู
มิได้เกรงกลัวเดินทางไปค่ายปากน้ำลกเค้าตามคำเชิญ เมื่อ
เสพย์สุราอยู่นั้น โลซกให้รู้สึกครั่นคร้ามนักได้แต่ให้คนใช้ริน
สุราให้กวนอูหวังจะให้กวนอูเมาสุรา กวนอูก็มิได้ย่อท้อเสพย์
สุราแล้วก็คุยเล่นแต่เรื่องสนุกสนาน โลซกหมายว่ากวนอูเมา
จึงเริ่มกล่าวทวงเมืองเกงจิ๋ว กวนอูจึงว่า ท่านให้มีหนังสือไป
หาเรามาจะกินโต๊ะเล่น บัดนี้เป็นหน้าเหล้าหน้าข้าวอยู่
ซึ่งท่านจะเอาการบ้านเมืองมาว่านี้ไม่ควร
หน้าเหล้าหน้าข้าว คือ หน้าเทศกาลรื่นเริง
เทศกาลรื่นเริง เป็นเวลาผ่อนคลาย
เทศกาลรื่นเริง เป็นเวลาสำราญ
เทศกาลรื่นเริง จึงเป็น เวลาพัก
เทศกาลรื่นเริง เป็นเวลาสำราญ
เทศกาลรื่นเริง จึงเป็น เวลาพัก
หน้าเหล้าหน้าข้าว คือ ช่วงเวลากินอาหาร
เวลากินอาหาร เป็นเวลาผ่อนคลาย
เวลากินอาหาร เป็นเวลาสำราญ
นักเรียน มีเวลาหยุดพักกินอาหารกลางวัน เรียกว่า พักกินข้าว
คนทำงาน มีเวลาพักกินอาหารกลางวัน เรียกว่า พักเที่ยง
เวลากินอาหาร จึงเป็น เวลาพัก
เวลาพัก เป็นเวลาที่ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายจากงาน
เวลาพัก จึงไม่ควรเจรจางาน
เวลาพัก จึงไม่ควรเอางานเอาการมาทำ
ผู้บริหารหลายคน ชอบทำงานใน เวลาพัก
ผู้ปฏิบัติเดือดร้อน ย่อมได้แต่บ่นลับหลัง
ผู้ปฏิบัติหลายคน ชอบทำงานใน เวลาพัก
หวังว่าผู้บริหารจะเห็นว่าเป็นคนขยัน
กลับถูกมองว่าเป็นคนทำงานล่าช้า
คนทำงานในเวลาพัก เรียกว่า ทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักเข้าใจว่าตนเองขยัน
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักตีความว่าผู้อื่นขี้เกียจ
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักตีความว่าผู้อื่นไม่เสียสละ
อันที่จริงแล้ว ไม่มีงานอะไรที่ต้องรีบร้อนขนาดนั้น
นั่นคือ งานเป็นงาน
นั่นคือ พักเป็นพัก
นั่นคือ มีเวลาส่วนตัวเองบ้าง
นั่นคือ อย่าลุกล้ำเวลาส่วนตัวของผู้อื่น
เวลากินอาหาร เป็นเวลาผ่อนคลาย
เวลากินอาหาร เป็นเวลาสำราญ
นักเรียน มีเวลาหยุดพักกินอาหารกลางวัน เรียกว่า พักกินข้าว
คนทำงาน มีเวลาพักกินอาหารกลางวัน เรียกว่า พักเที่ยง
เวลากินอาหาร จึงเป็น เวลาพัก
เวลาพัก เป็นเวลาที่ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายจากงาน
เวลาพัก จึงไม่ควรเจรจางาน
เวลาพัก จึงไม่ควรเอางานเอาการมาทำ
ผู้บริหารหลายคน ชอบทำงานใน เวลาพัก
ผู้ปฏิบัติเดือดร้อน ย่อมได้แต่บ่นลับหลัง
ผู้ปฏิบัติหลายคน ชอบทำงานใน เวลาพัก
หวังว่าผู้บริหารจะเห็นว่าเป็นคนขยัน
กลับถูกมองว่าเป็นคนทำงานล่าช้า
คนทำงานในเวลาพัก เรียกว่า ทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักเข้าใจว่าตนเองขยัน
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักตีความว่าผู้อื่นขี้เกียจ
คนทำงานไม่เป็นเวล่ำเวลา มักตีความว่าผู้อื่นไม่เสียสละ
อันที่จริงแล้ว ไม่มีงานอะไรที่ต้องรีบร้อนขนาดนั้น
นั่นคือ งานเป็นงาน
นั่นคือ พักเป็นพัก
นั่นคือ มีเวลาส่วนตัวเองบ้าง
นั่นคือ อย่าลุกล้ำเวลาส่วนตัวของผู้อื่น