วันศุกร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2559

ดวงอาทิตย์-ดวงจันทร์

๑๓๖



อันดวงอาทิตย์นั้น
ถ้าถึงกำหนดเที่ยงเมื่อใด รัศมีนั้นกล้าร้อนนัก
อันพระจันทร์เล่าก็มีแสงสว่างบริสุทธิ์เมื่อวันเพ็ญ

ครั้นแรมลงรัศมีนั้นก็โรยร่วงทุกวัน


สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 53



ลิอิ๋นอาสาเล่าปี่ไปเกลี้ยกล่อมม้าเฉียวว่า อันหญิง
รูปงามถึงจะเอาเครื่องอันชั่วนุ่งห่มเข้า ใช่รูปนั้นจะ
หายงามไปก็หามิได้ ฝ่ายหญิงรูปชั่วเล่า แม้จะเอา
เครื่องนุ่งห่มอันดีประดับเข้า ใช่รูปนั้นจะงามขึ้นก็
หามิได้ เป็นแต่ชูศรีหน้าขึ้นหน่อยนึง อันดวงอาทิตย์
นั้น ถ้าถึงกำหนดเที่ยงเมื่อใดรัศมีนั้นกล้าร้อนนัก
อันพระจันทร์เล่าก็มีแสงสว่างบริสุทธิ์เมื่อวันเพ็ญ
ครั้นแรมลงรัศมีนั้นก็โรยร่วงทุกวัน ม้าเฉียวยังหนุ่ม
อยู่ดุจดวงอาทิตย์ตอนเที่ยง ดั่งดวงจันทร์วันเพ็ญ
รูปร่างก็เหมาะสมกับการเป็นทหาร หากแต่บัดนี้
อยู่ระหว่างจะเดินหน้าก็ไม่ชนะ รบต่อก็ไม่ได้ แม้
ว่าไม่ตาย ก็จะได้รับความอัปยศ ภัยจึงมาถึงตัวแล้ว


ดวงอาทิตย์ แม้เต็มดวงทุกวัน
แต่ร้อนแรงที่สุดก็เพียงตอนเที่ยงวัน
ดวงจันทร์ ยิ่งสว่างสุดเพียงวันเดียวในรอบเดือน

โอกาสของคนเราก็เช่นกัน
โอกาสบางคนเป็นดังดวงอาทิตย์
ร้อนแรงที่สุด เพียงวันละหนึ่งครั้ง

โอกาสคนบางคนเป็นดังดวงจันทร์
สว่างไสวสุด เพียงเดือนละหนึ่งวัน

โอกาสมิได้มีตลอดเวลา
ใช้โอกาสที่มีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

อย่ารอโอกาสใหม่ในวันพรุ่งนี้
อย่ารอโอกาสใหม่ในเดือนหน้า


แม้มีโอกาส
อาจมีเมฆหมอกปกคลุม มิอาจเปล่งรัศมีได้ดั่งใจ
เมฆหมอก ไม่สามารถคาดการณ์ได้



วันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559

คนโง่ ดูที่ไหน



เอ๋ยสักวา ๓๙

คนโง่ ดูที่ไหน






สักวา คนโง่ ดูที่ไหน
ดูที่ไร้ ปริญญา ศึกษาน้อย
ดูที่คิด ดูที่พูด..แบบ ขี้ข้าพลอย
หรือดูที่ด้อย ความคิดเห็น ในหมู่ชน
คนโง่คือ คนที่หยุด การศึกษา
ดุจถ้วยชา ไม่นำพา กาเติมท้น
ไม่ฟังใคร เอาแต่ใจ เอาแต่ตน
ควายหน้าฉงน ยังเอามาสน สอนได้เอย

หมายเหตุ

ชุด ดูที่ไหน ประกอบด้วย

วันศุกร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559

รูปหญิง

๑๓๕



อันหญิงรูปงามถึงจะเอาเครื่องอันชั่ว

นุ่งห่มเข้า ใช่รูปนั้นจะหายงามไปก็หา
มิได้ ฝ่ายหญิงรูปชั่วเล่า แม้จะเอา
เครื่องนุ่งห่มอันดีประดับเข้า ใช่รูปนั้น
จะงามขึ้นก็หามิได้ เป็นแต่ชูศรีหน้า
ขึ้นหน่อยนึง

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 53

ลิอิ๋นอาสาเล่าปี่ไปเกลี้ยกล่อมม้าเฉียวว่า
อันหญิงรูปงาม ถึงจะเอาเครื่องอันชั่วนุ่ง
ห่มเข้า ใช่รูปนั้นจะหายงามไปก็หามิได้
ฝ่ายหญิงรูปชั่วเล่า แม้จะเอาเครื่องนุ่งห่ม
อันดีประดับเข้า ใช่รูปนั้นจะงามขึ้นก็หามิ
ได้ เป็นแต่ชูศรีหน้าขึ้นหน่อยนึง...ม้าเฉียว
ยังหนุ่มอยู่ รูปร่างก็เหมาะสมกับการเป็น
ทหาร หากแต่บัดนี้อยู่ระหว่างจะเดินหน้า
ก็ไม่ชนะ รบต่อก็ไม่ได้แม้ว่าไม่ตาย ก็จะ
ได้รับความอัปยศ ภัยจึงมาถึงตัวแล้ว



หญิงรูปงาม แม้จะแต่งกายซอมซ่อเพียงใด
ก็ยังดูออกว่างาม น่าหลงใหล


หญิงรูปไม่งาม แม้จะประดับประทินโฉม

ก็ยังไร้คนเหลียวมอง

หญิงรูปไม่งาม จึงต้องพึ่งพาเครื่องสำอางแลศัลยกรรม
หลายคนตัดสินใจไปเสริมความงามถึงประเทศเกาหลี
อาจหลอกลวง ชายหลงผิดได้ชั่วครั้งชั่วคราว
เมื่อใดที่คลอดบุตรออกมา ความจริงก็เปิดเผย

หากต้องการปิดให้มิดชิด มีแต่ต้องทำหมัน ป้องกันแบบเด็ดขาด

คนทำงาน
คนดี อย่างไรก็เป็นคนดี
แม้พลั้งเผลอ พลาดผิดไป ก็ยังมองออกว่าเจตนาดี

คนเลว ปิดอย่างไรก็ไม่มิด
แม้พลั้งเผลอทำความดี ก็มองออกว่าไม่สุจริตใจ

จะปิดความเลวให้มิด มีแต่เลิกทำเลวโดยเด็ดขาด

วันอังคารที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2559

อย่ากลัวตาย

๑๓๔

จะทำสงครามอย่ากลัวแก่ความตาย


สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 53


เอียวหูคัดค้านอุยของมิให้ยอมแก่ม้าเฉียว อุยของไม่ฟัง
เปิดประตูเมืองรับและคำนับต่อม้าเฉียว ม้าเฉียวเห็นว่า
อุยของมิได้จริงใจจึงให้ประหารเสีย แต่ตั้งให้เอียวหูเป็น
ขุนนางผู้ใหญ่ช่วยรักษาเมือง ด้วยเห็นว่าเป็นคนสัตย์ซื่อ
เอียวหูขอลาราชการไปจัดการศพภรรยา แต่ลอบไปพบ
เกียงขิมและมารดา ขอให้ช่วยยกทัพไปปราบม้าเฉียว
มารดาเกียงขิมจึงว่า ถ้าคิดจะจัดการม้าเฉียวก็ต้องรีบ
ดำเนินการ แม้ละไว้นานไป ศึกแก่ความคิดแล้วก็จะทำ
ยาก อันเกิดเป็นคนไหนๆ ก็จะตายหนหนึ่งเหมือนกัน
เจ้าจะทำสงครามอย่ากลัวแก่ความตาย


ในราชการสงคราม ไม่ว่าชนะหรือแพ้พ่าย
ผู้เข้าสู่สงคราม มีเพียงสองทางเลือก
ตายหรือรอดชีวิต


เมื่อเข้าสู่สงคราม จึงย่อมมีโอกาสตาย
คนไหนๆ ก็ตายหนหนึ่งเหมือนกัน
จะทำสงครามอย่ากลัวแก่ความตาย

ในการทำงาน ก็มีสองทางเลือก
สำเร็จหรือล้มเหลว

แต่การทำงานล้มเหลวยังมีโอกาสให้แก้มือ
เหตุใดจึงต้องวิตก กังวล หวาดกลัว

ออกรบสงคราม อย่ามั่นใจว่าจะต้องรอดชีวิตแน่นอน
จะมีชีวิตรอดแน่นอน คือต้องไม่ออกรบ
ไม่ยอมออกรบ เรียกว่า ขี้ขลาด

ทำงาน อย่าหวังว่าจะต้องประสบผลสำเร็จแน่นอน
หวังแต่ความสำเร็จแน่นอน คือต้องเลือกงาน

เลือกงาน ที่ต้องสำเร็จแน่นอนเท่านั้น

เรียกว่า ทั้งขี้ขลาด และ เห็นแก่ตัว