พร้อม

๑๑๑

จำต้องคิดไว้ให้พร้อม
เหมือนขัดแร้วดักเสือ เกี่ยวเหยื่อตกปลา
จะนิ่งไว้ต่อแลเห็นตัวเสือแลปลาผุด
จึงจะจับทำการนั้นไม่ได้

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 46

เล่าปี่ไม่ยอมคืนเมืองเกงจิ๋วให้ซุนกวน จิวยี่วางแผนให้โลซกไปแจ้งเล่าปี่ว่าจะยกทัพ

ไปตีเสฉวนให้หากเมื่อยกทัพมาถึงหน้าเมืองเกงจิ๋วก็จะทำทีขอเสบียงจากเล่าปี่ เมื่อ

เล่าปี่ออกมาต้อนรับก็จะหาโอกาสจับเล่าปี่ฆ่าเสีย ขงเบ้งรู้ทันแนะนำให้เล่าปี่รับปาก

จะคอยต้อนรับพร้อมเตรียมเสบียงให้ แล้วอธิบายแผนจิวยี่ให้เล่าปี่ฟังว่า จิวยี่ใช้แผน

จากเรื่องเลียดก๊ก เล่าปี่ถามขงเบ้งว่าคิดจะแก้ความคิดจิวยี่อย่างไร ขงเบ้งตอบว่า มิ

ต้องวิตก อันการครั้งนี้จำต้องคิดไว้ให้พร้อม เหมือนขัดแร้วดักเสือเกี่ยวเหยื่อตกปลา

จะนิ่งไว้ต่อแลเห็นตัวเสือแลปลาผุดจึงจะจับทำการนั้นไม่ได้

รับรองครั้งนี้จิวยี่ต้องแพ้ความคิดตรอมใจตายเป็นมั่นคง

นายพรานคิดดักเสือ ต้องเตรียมวางกับดัก ขัดแร้ว
คิดจับปลา ต้องเกี่ยวเหยื่อ วางเบ็ด

รอเห็นเสือ ค่อยดักแร้ว
รอเห็นตัวปลา ค่อยวางเบ็ด

ไม่เพียงไม่ได้เสือ อาจโดนเสือขบหัว
และยิ่งไม่มีทางได้กินเนื้อปลา

แม่ทัพ เห็นข้าศึก ค่อยเตรียมกำลังทหาร
ต้องพ่ายแพ้แน่นอน

การทำงานหากจะให้ได้ผลสำเร็จ จึงต้อง พร้อม
พร้อม คือต้องวางแผน
การวางแผนต้องมีข้อมูล
ข้อมูลต้องถูกต้อง และ เป็นปัจจุบัน

การวางแผนโดยไม่ใช้ข้อมูล เรียกว่า จินตนาการ

หลายคน จินตนาการทุกขั้นตอน

ห้าระยะ หลังเกษียณ

เอ๋ย..สักวา ๐๒๘

สักวา ห้าระยะ หลังเกษียณ
ชีวิตเปลี่ยน เริ่มหวาน ปานน้ำผึ้ง๑
ยิ่งอยู่นาน ขมขื่นใจ๒ ถมึงทึง
ย้อนนับหนึ่ง ปรับตัวใหม่๓ ให้คงดุลย์๔
หลังจากนั้น คงเข้าสู่ ลู่สุดท้าย
ไม่อยากตาย ก็ต้องตาย๕ ใยว้าวุ่น
อยากหวานยาว ก้าวข้ามขม ไม่จมทุน
เร่งกักตุน สร้างความสุข ไร้ทุกข์เอย

หมายเหตุ

1. เมื่อใกล้ 30 กันยายน 2558 ไม่มีอะไรให้ผู้จะเกษียณอายุราชการ จึงขอฝากชีวิตหลังเกษียณตามตำราไว้แค่นี้

2. Robert Atchley แบ่งระยะต่างๆของ Retirement ไว้เป็น 7 ระยะ คือ

• Pre-retirement
• Near-retirement
• Retirement
• Disenchanment
• Reorientation
• Stability
• Termination

3.เมื่อตัดระยะก่อนเกษียณออกไปจึงเหลือแค่ 5 ระยะ คือ
ระยะที่ 1 ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ 
( Honey moon phase ) 
ระยะที่ 2 ขมขื่นใจ 
( Disenchantment phase ) 
ระยะที่ 3 ปรับตัวใหม่ 
( Re - orientation phase ) 
ระยะที่ 4 คงดุลย์ 
( Stabilization phase ) 
ระยะที่ 5 สุดท้ายของชีวิต (Termination phase ) 

คลังใคร

๑๑๐

เหมือนหนึ่งของอยู่คลังในย้ายไปไว้คลังนอก

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 46

เล่าปี่ไม่ยอมคืนเมืองเกงจิ๋วให้ซุนกวน จิวยี่วางแผนให้โลซกไปแจ้งเล่าปี่ว่าจะยกทัพไปตีเสฉวน

ให้เล่าปี่ และเมื่อยกทัพมาถึงหน้าเมืองเกงจิ๋วก็จะทำทีขอเสบียงจากเล่าปี่ หากเล่าปี่ออกมาต้อน

รับก็จะหาโอกาสจับเล่าปี่ฆ่าเสีย ขงเบ้งรู้ทันแนะนำให้เล่าปี่รับปากจะคอยต้อนรับพร้อมเตรียม

เสบียงให้ แล้วอธิบายแผนจิวยี่ให้เล่าปี่ฟังว่า จิวยี่ใช้แผนจากเรื่องเลียดก๊ก พระเจ้าจิ้นเฮียนก๋งจะ

ยกทัพผ่านเมืองหงีไปตีเมืองเค็ก เกรงว่าเจ้าเมืองหงีจะยกทัพมาสกัด ซุนเซงขุนนางผู้ใหญ่ทูลว่า

เจ้าเมืองเป็นคนโลภรักทรัพย์ ถ้าเอาแก้ววิเศษประจำเมืองให้เจ้าเมืองหงี เจ้าเมืองหงีก็จะพอใจและ

ยอมให้ยกทัพผ่านไปได้ เมื่อตีเมืองเค็กได้ค่อยย้อนกลับมาตีเมืองหงี แล้วเอาแก้ววิเศษคืนกลับมา

ซึ่งเราจะเอาแก้วไปให้เจ้าเมืองหงีไว้นั้น เหมือนหนึ่งของอยู่คลังในย้ายไปไว้คลังนอก

คลัง หมายถึง สถานที่เก็บสิ่งมีค่าสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
คลังทรัพย์สิน หมายถึง สถานที่เก็บทรัพย์สิน

คนๆหนึ่งอาจมีคลังทรัพย์สินหลายคลัง
คลังหลายคลัง ย่อมรวมเป็นทรัพย์สินของคนๆเดียว

องค์กร ประกอบด้วย หน่วยย่อยหลายหน่วย
งานของหน่วยย่อยหนึ่ง ย่อมส่งผลกระทบถึงหน่วยย่อยอื่น

ผลงานของทุกหน่วยย่อย เป็นผลงานรวมขององค์กร
ผลลัพธ์อันเกิดจากผลงานรวม จึงเป็น ผลลัพธ์รวมขององค์กร

ผลลัพธ์ดี ทุกคนในองค์กรย่อม ได้ดีด้วยกัน
ผลลัพธ์ไม่ดี ทุกคนในองค์กรย่อม ได้ไม่ดีด้วยกัน

ผู้รับชอบผลงานรวมขององค์กร จึงมิใช่ ผู้นำองค์กร
ผู้รับผิดชอบผลงานรวมขององค์กร จึงมิใช่ ผู้รับผิดชอบงานย่อย
ผู้รับผิดชอบผลงานรวมขององค์กร จึงเป็น ทุกคนในองค์กร

ทุกคนในองค์กร ต้องรับผิดชอบงานร่วมกัน
ทุกคนในองค์กร ต้องรับผิดชอบแม้งานนั้นมิใช่งานของตน

ปิดให้มิด

๑๐๙

อันการดังนี้แม้มิให้ใครรู้ก็อย่าทำ
อันทำแล้วจะปิดให้มิดนั้นไม่ได้ 

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 45 

ซุนกวนวางแผนยกนางซุนฮูหยินให้เล่าปี่ เพื่อลวงเล่าปี่มาฆ่า ความรู้ถึงนางงอก๊กไถ้
มารดานางซุนฮูหยิน มารดาเลี้ยงซุนกวน นางงอก๊กไถ้ต่อว่าซุนกวนว่าคิดอ่านเอาน้องสาว
ไปยกให้เล่าปี่แต่ไม่ปรึกษาผู้เป็นมารดาสักคำ ซุนกวนถามนางงอก๊กไถ้ว่ารู้เรื่องได้อย่างไร
นางงอก๊กไถ้จึงว่า อันการดังนี้แม้มิให้ใครรู้ก็อย่าทำ อันทำแล้วจะปิดให้มิดนั้นไม่ได้ 

คนทำเรื่องไม่ดี ย่อมไม่อยากให้ผู้ใดรับรู้
คนทำเรื่องดี ก็ไม่จำเป็นต้องให้ผู้ใดรับรู้

เมื่อไม่อยากให้ผู้ใดรับรู้ จึงจำปกปิดเป็น ความลับ
หากแต่ความลับ ทำแล้ว จะปิดให้มิดนั้นไม่ได้

ผู้ล่วงรู้ความลับ จึงเปิดเผยในที่สุด

ผู้เปิดเผยความลับ เรื่องไม่ดี มักเป็นผู้อื่น
ผู้เปิดเผยความลับ เรื่องดี ย่อมเป็นตนเอง

ผู้อื่น เปิดเผยเรื่องไม่ดีของผู้อื่น
คงเป็นธรรมชาติของมนุษย์

ตนเอง เปิดเผยเรื่องดีของตนเอง
จึงกลายเป็น เสแสร้งแกล้งทำเรื่องดี