รำคาญ

๙๐

ดุจแมลงหวี่จะอันต่อสู้ด้วยช้างสาร

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 38

          ขงเบ้งเกลี้ยกล่อมจนซุนกวนคิดรบกับโจโฉ เตียวเจียวกับเหล่าที่ปรึกษาจึงว่าแก่ซุนกวนว่า ขอให้ซุนกวนตรึกตรองใหม่ เมื่อคราวโจโฉรบกับอ้วนเสี้ยวนั้น โจโฉมีทหารน้อยยังสามารถเอาชนะอ้วนเสี้ยวที่มีทหารมากกว่าได้ ครั้งนี้โจโฉมีทหารถึงร้อยหมื่น ยกมาดุจแผ่นดินจะถล่ม ควรแล้วหรือจะองอาจต่อสู้ด้วยโจโฉ ดุจแมลงหวี่อันจะต่อสู้ด้วยช้างสาร

ไม่มีใครรู้เหตุผลว่าเหตุใด แมลงหวี่จึงชอบตอมตา
รู้เพียงแต่ว่า น่ารำคาญ

หลายคนคิดว่าแมลงหวี่ ทำได้อย่างมากก็แค่สร้างความรำคาญ
หากแต่ความรำคาญ มากเข้าก็ ไม่มีสมาธิ
เมื่อไม่มีสมาธิ การงานจึงอาจเสียหายได้

สัญชาติแมลงหวี่ เมื่อตอมแล้วก็ไม่ร้างรา
ไล่เท่าไรก็ไม่ไปไหน ก่อกวนไม่มีที่สิ้นสุด
ต้องตบให้ตายเท่านั้น

พวกก่อกวนการทำงาน ก็เช่นกัน ต้องจัดการให้เด็ดขาด
ปล่อยไว้ น่ารำคาญ
เสียเวลา เสียสมาธิ องค์กร

ตบแมลงหวี่ก็ต้องยอมเจ็บหน้า
จัดการพวกก่อกวน บางครั้งก็ต้องยอมเจ็บตัว
แต่คุ้ม เพราะหายรำคาญ

เดี๋ยวก็ไป ปล่อยใจว่าง ช่างมันเอย

เอ๋ยสักวา...๐๑๕

สักวา ปิดหู ไม่ยินเสียง

ปิดตาเพียง ไม่มอง สิ่งที่เห็น

ปิดปาก ไม่วิพากษ์ หลากประเด็น

วิถีเซ็น เน้นฝึกจิต หัดปิดใจ

โดนกรอกหู โดนแหกตา โดนปิดปาก

ไม่ลำบาก หากฝึกฝน พ้นวิสัย

ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องมอง ไม่ต้องพูดไร

เดี๋ยวก็ไป ปล่อยใจว่าง ช่างมันเอย

รวนเร

๘๙

แต่จะรวนเรอยู่ฉะนี้ ดีร้ายนานไปข้างหน้าภัยก็จะมาถึงตัว หาทันรู้ไม่

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 38

ขงเบ้งไปเจรจากับซุนกวนหวังให้ซุนกวนแตกกับโจโฉมาเข้าด้วยเล่าปี่ เห็นซุนกวนลังเล

ด้วยเหล่าที่ปรึกษา เห็นว่าไม่อาจสู้โจโฉได้ ควรยอมไปนบนอบโจโฉ หากตัวซุนกวนเอง

มีความรังเกียจอยู่ว่า จะเอาบ้านเมืองไปยกให้อ่อนน้อมแก่โจโฉนั้น จะได้รับความอัปยศ

ไปภายหน้า ขงเบ้งวิจารณ์ซุนกวนว่า ซึ่งการที่ซุนกวนเอาแต่จะรวนเรอยู่ฉะนี้ ดีร้ายนานไป

ข้างหน้าภัยก็จะมาถึงตัว หาทันรู้ไม่

การทำงานในองค์กร เมื่อถึงคราวคับขัน
ผู้บริหารต้องทำหน้าที่ ตัดสินใจ

การตัดสินใจต้อง รู้ข้อมูล
ข้อมูลต้อง ถูกต้อง ครบถ้วน และเพียงพอ
รู้ข้อมูล การตัดสินใจ จึงจะชัดเจน และนำไปสู่ความสำเร็จ

ข้อมูลดี ตัดสินใจถูก
ข้อมูลไม่ดี ตัดสินใจผิด
เมื่อไม่มั่นใจในข้อมูล จึงตัดสินใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่แน่นอน
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่แน่นอน เรียกว่า รวนเร

การตัดสินใจต้อง รู้กำลังของผู้ปฏิบัติ
ผู้ปฏิบัติต้องมีความรู้ความสามารถในเนื้องาน
รู้กำลังผู้ปฏิบัติ การตัดสินใจ จึงจะชัดเจน และนำไปสู่ความสำเร็จ

ประเมินกำลังผู้ปฏิบัติถูก ตัดสินใจถูก
ประเมินกำลังผู้ปฏิบัติผิด ตัดสินใจผิด
เมื่อไม่มั่นใจในผู้ปฏิบัติ จึงตัดสินใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่แน่นอน
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่แน่นอน เรียกว่า รวนเร

ตัดสินใจผิด แล้วกล้าตัดสินใจใหม่
ดีกว่า
ตัดสินใจรวนเร คือไม่กล้าตัดสินใจ

เพื่อสังคม สดใส ไร้เส็งเคร็ง

เอ๋ยสักวา...๐๑๔

สักวา ผิดคนอื่น เท่าจู๋มด

เอามาโพส เฟสบุ้ค เท่าภูผา

ผิดตัวเอง เบ้อเร่อเท่อ มหึมา

ทำเป็น หราาา? อย่ามโน นะตะเอง

 ก็ไม่รู้ สินะ อะเครป่าว

โพสเรื่องราว ที่ดีดี สุดยอดดด เจ๋ง

เพื่อสังคม สดใส ไร้เส็งเคร็ง

อย่ามาเหวง ขอแค่เนี้ยะะ จบป่ะ เอย