วันศุกร์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2557

รอการกลับ


ซึ่งจะอยู่ในเมืองนั้นก็ย่อมมีอันตรายฉะนี้
ซึ่งไปอยู่นอกเมืองนั้นก็กลับได้ดีภายหลัง

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 35

ขงเบ้งเล่านิทานสมัยเลียดก๊ก ชี้ทางสว่างให้เล่ากี๋ฟังว่า เมื่อซินเสงและตงยี่
ต้องราชภัยจากการใส่ร้ายของพระมารดาเลี้ยง  ซินเสงผู้พี่ยืนหยัดในความ
บริสุทธิ์ ถูกพระเจ้าจิ้นเฮียนก๋งพระราชบิดาสั่งประหาร แต่ตงยี่ผู้น้องหนีเอา
ตัวรอด  เมื่อพระเจ้าจิ้นเฮียนก๋งสวรรคต  ฮีเจ้กับต๊กจู๊ บุตรพระมารดาเลี้ยง 
ได้เสวยราชสมบัติอยู่สิบเก้าปี  ตงยี่ซ่อมสุมทหารจำนวนมากยกทัพมาจับ
ฮีเจ้กับต๊กจู๊ฆ่าเสีย ตงยี่ก็ได้เสวยราชสมบัติ ขงเบ้งเตือนเล่ากี๋ว่า ซึ่งจะอยู่
ในเมืองนั้นก็ย่อมมีอันตรายฉะนี้ ซึ่งไปอยู่นอกเมืองนั้นก็กลับได้ดีภายหลัง

เพื่อหาอาหารเลี้ยงปากท้องแล้ว จ้าวป่า ต้องอดทน ซุ่มรอหาจังหวะเข้าโจมตีเหยื่อ
หากพลาดพลั้ง เหยื่อหลุดรอดไปได้ จ้าวป่า จะกลับไปซุ่มรอ หาโอกาสใหม่
จ้าวป่า ย่อมไม่ยินยอมไปหาเศษอสุภะ แม้จะหิวโหยสักเพียงใด

การทำงานในองค์กร
เมื่อพลาดพลั้ง หรือสถานการณ์ไม่อำนวย
หากฝืนกระแส ยืนหยัดเดินหน้าต่อ อาจทำให้แผนการณ์ทั้งหมดพังทะลาย
บางครั้งบางคราว จึงต้องยอมถอย ยอมลดบทบาท

คิดการใหญ่ อาจยอมพ่าย แต่ต้องไม่ยอมแพ้
คิดการใหญ่ อาจยอมแพ้ แต่ต้องไม่ยอมสยบ
คิดการใหญ่ ต้องทนอด
คิดการใหญ่ ต้องอดทน

รอเวลา รอการกลับ มายืนหยัด เดินหน้าตามอุดมการณ์


วันอังคารที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2557

รับผิดชอบ



ธรรมดาผู้เป็นเสนาบดีซึ่งเป็นข้าราชการนั้น
ทำความผิดสิ่งหนึ่งสิ่งใดก็ดี แม้พระมหากษัตริย์
จะลงโทษ แลจะหนีซึ่งราชทันฑ์นั้นไม่ควร
เหมือนคนมิได้มีสัตย์ซื่อต่อพระมหากษัตริย์


สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 35

เมื่อเล่ากี๋ร้องขอให้ขงเบ้งช่วยหาทางให้พ้นภัยจากมารดาเลี้ยงนั้น
เบื้องต้นขงเบ้งปฏิเสธด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องในครอบครัว  แต่เล่ากี๋
ร้องไห้อ้อนวอน ชักกระบี่ออกจะเชือดคอตาย ขงเบ้งจึงเล่านิทาน
ในเรื่องเลียดก๊กให้ฟังเป็นทางออก ความว่า ซินเสงและตงยี่ โอรส
พระเจ้าจิ้นเฮียงก๋ง ถูกพระมารดาเลี้ยงกลั่นแกล้งให้พระเจ้าจิ้นเฮียงก๋ง
เข้าใจว่าพระโอรสทั้งสองลอบวางยาหมายปลงพระชนม์ จึงสั่งให้จับ
พระโอรสทั้งสองมาประหาร ตงยี่ผู้น้องชักชวนซินเสงให้หนีเอาตัวรอด
ซินเสงเห็นว่าตนมิได้กระทำผิด กล่าวกับตงยี่ว่า
ธรรมดาผู้เป็นเสนาบดีซึ่งเป็นข้าราชการนั้น ทำความผิดสิ่งหนึ่ง
สิ่งใดก็ดี แม้พระมหากษัตริย์จะลงโทษ แลจะหนีซึ่งราชทันฑ์นั้นไม่ควร
เหมือนคนมิได้มีสัตย์ซื่อต่อพระมหากษัตริย์


ในบทบาทหน้าที่ของคนทำงานคนหนึ่ง
ต้องมีความ รับผิดชอบ
รับผิดชอบ คือ รับผิด และ รับชอบ

รับผิด เมื่อผลของงานนั้น ผิดพลาด ไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่คาดหวัง
จะด้วยวางแผนผิด กระบวนการผิด หรือ ปฏิบัติผิด
จะด้วยตนเองผิด หรือ ทีมงานผิด
ไม่หนี ไม่ทิ้งงาน ไม่เลือกรับแต่ความชอบ

รับผิด คือ การย้อนกลับทบทวน หาหนทางที่ถูก แก้ไข ปรับปรุง
เพื่อพลิกสถานการณ์กลับ ไปสู่ผลลัพธ์ที่ต้องการ

รับชอบ แม้ผลลัพธ์ของงาน บรรลุได้ตามวัตถุประสงค์ ก็ไม่ลิงโลด
ไม่เรียกร้องสิ่งตอบแทน ไม่หวังผลประโยชน์ใดมากไปกว่า ความสุข ในผลสำเร็จแห่งงาน

รับชอบ ยังต้องคิดหาหนทางสู่เป้าหมาย ที่มีประสิทธิภาพมากกว่าเดิม ได้ประสิทธิผลมากกว่าเดิม ได้คุณภาพมากกว่าเดิม

รวมเรียกว่า รับผิดชอบ



วันอังคารที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2557

แขกภายนอก


๗๑

ตัวข้าพเจ้าเป็นแขกมาภายนอก ซึ่งจะล่วงเข้าไปคิดอ่าน
การภายใน ให้ญาติพี่น้องท่านร้าวฉานกันนั้นไม่ควร

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 35

เล่ากี๋บุตรเล่าเปียวแห่งเมืองเกงจิ๋วร้องขอให้เล่าปี่ช่วยคิดอ่าน
หาทางให้พ้นภัยจากมารดาเลี้ยง เล่าปี่เอ่ยปากให้ขงเบ้งช่วย
แต่ขงเบ้งปฏิเสธ เล่าปี่วางแผนให้เล่ากี๋มาอ้อนวอนขอร้องต่อ
ขงเบ้งเอง เบื้องต้นขงเบ้งยืนยันว่าเป็นเรื่องภายในครอบครัว
ตัวข้าพเจ้าเป็นแขกมาภายนอก ซึ่งจะล่วงเข้าไปคิดอ่านการ
ภายใน ให้ญาติพี่น้องท่านร้าวฉานกันนั้นไม่ควร


พี่น้อง ย่อมเกิดแต่ บิดาหรือมารดาเดียวกัน
พี่น้อง ขัดแย้งกัน ไม่อาจตัดความเป็นพี่น้อง
อย่าให้ แขกภายนอก มาแสวงหาผลประโยชน์ จากความเป็นพี่น้อง

คนทำงานในองค์กร เปรียบดั่งพี่น้อง
ทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง แก่งแย่งกันบ้าง ก็ยังคงเป็นพี่น้อง
หากเปิดประตูให้ แขกภายนอก เข้ามาแทรกแซงระหว่างพี่น้อง
เมื่อนั้น องค์กรย่อมล่มสลาย

แต่คนในองค์กร ย่อมมิใช่พี่น้อง
หากองค์กรล่มสลาย ยากยิ่งจะกลับคืน


วันเสาร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2557

หลับหู หลับตา


ผู้ใดนอนหลับ ใจก็มิรู้สัญญา
จักษุอันหลับอยู่นั้น จะดูสิ่งใดก็มิได้เห็น

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 33

เล่าปี่เพียรพยายามไปหาขงเบ้งเพื่อเชิญชวนมาทำราชการด้วย
ได้รับการลองใจจากขงเบ้งครั้งแล้วครั้งเล่า  จนสุดท้ายขงเบ้ง
แสร้งทำหลับอยู่ช้านานให้เล่าปี่กระวนกระวายรอคอย  จนบ่าย
ห้าโมงแล้วขงเบ้งจึงพลิกตัวตื่นขึ้นว่าโคลงสี่บทเป็นใจความว่า
ผู้ใดนอนหลับใจก็มิรู้สัญญา จักษุอันหลับอยู่นั้น จะดูสิ่งใดก็มิได้เห็น
หอน้อยเรานี้ก็เป็นที่สำราญ ถึงเทศกาลฝนก็นอนอุ่น พระอาทิตย์เจ้าเอ๋ย
อย่าเพ่อคล้อยคลับให้ลับหน้าต่าง หยุดส่องแสงอยู่ก่อนจะได้นอนให้สบาย

ผู้ใดนอนหลับ ย่อมหลับใจ หลับหู หลับตา
เมื่อหลับหูหลับตา ย่อมไม่ได้ยินเสียง มองไม่เห็นภาพ
หลับหูหลับตา จึงเป็นความสุข สุขที่ไม่ต้องรับรู้สิ่งใด
หลายคน จึงชอบ หลับหูหลับตา

บางคน มิได้ หลับหูหลับตา หากแต่ถูก ปิดหูปิดตา
ปิดหูปิดตา ก็ไม่ได้ยินเสียง มองไม่เห็นภาพ
ปิดหูปิดตา จึงอาจเป็นความสุข สุขที่ไม่ต้องรับรู้สิ่งใด
หลายคน จึงยินดีให้ ปิดหูปิดตา

บางคน แม้ มิได้นอนหลับ แต่ก็ไม่ได้ยินเสียง มองไม่เห็นภาพ
บางคน แม้ ลืมหูลืมตา แต่ก็ไม่ได้ยินสิ่งใด มองไม่เห็นสิ่งใด

พวกหูตึงหูหนวก
พวกตาบอดตาใส
พวกหัวใจด้านชา