หญิงรูปงาม

หญิงรูปงามขับเสียงเพราะ ลิ้นจี่แต้มริมฝีปากชูสีขึ้น

แลหยกสองอันถึงมาตรว่าไม่แกะเป็นรูปสิ่งใดก็แอบเนื้อเย็นใจ

พริกไทยนั้นเมล็ดเล็กก็จริง ถ้าลิ้มเข้าไปถึงลิ้นแล้วก็จะมีพิษเผ็ดร้อน

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 7

บทเพลง ที่นางเตียวเสียน ขับยั่วยวนตั๋งโต๊ะตามแผนของอ้องอุ้น

อ้องอุ้นวางอุบายยกนางเตียวเสียนให้ลิโป้ แล้วไปบอกตั๋งโต้ะให้รับนางเตียวเสียนเป็นภรรยา

ให้นางเตียวเสียนใช้กลมารยาหญิง ทำให้ลิโป้กับตั๋งโต๊ะกินแหนงแคลงใจกัน ลิโป้จักได้สังหารตั๋งโต้ะเสีย

ทุกสิ่งย่อมมีคุณค่าอยู่ในตัวเอง การปรุงแต่ง ก็เพียงแค่เพิ่มสีสรร คุณค่าในสิ่งนั้นยังคงมีอยู่เช่นเดิม
การไม่ปรุงแต่งจึงมิได้หมายความว่าไม่มีคุณค่า
หยก ไม่ว่าจะแกะหรือไม่แกะเป็นรูปใด ก็มีคุณสมบัติของหยกอยู่เสมอ
สตรีสวยสดงดงาม ย่อมมิใช่งามเพราะแต่ง แม้ไม่แต่งอันใดเลย ก็ยังคงงดงาม
การดูเพียงภายนอกจึงไม่อาจตัดสินคุณสมบัติได้
พริกไทย แม้ดูเม็ดเล็ก แต่เผ็ดร้อนรุนแรง
นำพริกไทยเม็ดไปป่นละเอียดเป็นพริกไทยป่น ยังคงเผ็ดรุนแรงเหมือนเดิม

คนก็เช่นกัน คนเก่งย่อมเป็นคนเก่ง คนดีย่อมเป็นคนดี
ภายนอกอาจรูปชั่วตัวดำ ไม่น่าพึงใจ แต่ย่อมเป็นคนเก่งคนดี
อย่าตัดสินผู้คนด้วยสายตา อย่าตัดสินผู้คนด้วยเหตุปัจจัยเดียว

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้

เสือในฝูงเนื้อ

เหมือนจับเอาเสือมาปล่อยไว้ในฝูงเนื้อ

ฝูงเนื้อทั้งปวงก็จะมีอันตรายเป็นมั่นคง

สามก๊ก เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ตอนที่ 6

อ้วนเสี้ยวคิดยึดเมืองกิจิ๋ว ลอบให้กองซุนจ้านยกทัพไปตีกิจิ๋ว

เพื่อให้ฮันฮกมาเชื้อเชิญตนไปช่วยรักษาเมือง เก๋งบูเตือนฮันฮกว่า อ้วนเสี้ยวเป็นคนสิ้นคิด

ที่ผ่านมาอยู่ได้เพราะฮันฮกคอยส่งเสบียงให้ เหมือนทารกต้องคอยพึ่งแต่นมมารดา

หากให้อ้วนเสี้ยวมารักษาเมืองกิจิ๋ว เหมือนเอาเสือมาปล่อยไว้ในฝูงเนื้อ

ผู้เดือดร้อนก็คืิอประชาชนทั้งปวง

เสือเป็นสัตว์กินเนื้อ เมื่ออยู่ในฝูงเนื้อ ก็ย่อมสังหารเนื้อเป็นอาหาร
ในสายตาผู้ใต้บังคับบัญชา ผู้บังคับบัญชาก็คือ เสือ
ผู้ใต้บังคับบัญชาดุจฝูงเนื้อ ใจคอหวั่นไหว ไม่รู้ว่าจะโดนขย้ำวันไหน

ตอนนี้ท่านเป็นอะไร

หากเป็นเสือ ก็ต้องสร้างภาพ ให้ฝูงเนื้อไม่รู้สึกหวาดหวั่น
ต้องพรางความป็นเสือให้แนบสนิททั้งลายและกลิ่นสาบ
จึงจะสามารถอยู่ท่ามกลางฝูงเนื้อ และจัดการเนื้อได้อย่างไม่ทันรู้ตัว

หากเป็นเนื้อ ก็ต้องรักษาระยะห่าง ให้สามารถหลบหลีกได้ทันเมื่อเสือเริ่มแสดงอาการโหยหิว
การมุมานะทำงาน เสมือนดั่งสร้างเกราะคุ้มกันร่างกายให้แข็งแรง
แข็งแรงพอที่จะโจนหนีเสือได้ทันท่วงที

สามก๊ก อ่านสามจบ ยังคบได้

มีคำกล่าวล่ำลือถึงความเป็น สุดยอดตำราทางยุทธศาสตร์ ของ สามก๊ก ว่า อ่านสามจบคบไม่ได้  ฟังดูก็ไม่เชิงว่าจะเป็นการนิยมยกย่องสักเท่าไร เพราะเหตุที่คบไม่ได้ มิใช่ว่าจะเป็นคนเก่งกล้าสามารถ แต่หากจะเป็นคน เจ้าเล่ห์แสนกล ด้วยสามก๊กนั้นเต็มไปด้วยกลอุบาย หรือที่คบไม่ได้อาจเป็นเพราะ ท่าทางจะเป็นคนโง่เหลือกำลัง ที่ทนอ่านอยู่ได้ตั้งสามจบ

ผู้เขียนเองก็นับว่าอ่านสามก๊กมามากกว่าสามจบ ทั้งฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฉบับ วรรณไว พัธโนทัย ฉบับ ยาขอบ และฉบับ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช อ่านแล้วก็ลืม ลืมแล้วก็อ่าน อ่านทุกครั้งก็สนุกทุกครั้ง ไม่วิเคราะห์ไม่คิดมากให้เสียเวลา อ่านเอาสนุก อ่านเป็นนิยาย

ก็คนเขียนเขาเขียนเป็นนิยาย จะไปอ่านเอาสาระทำไมกัน หาก หลอกว้านจง ผู้ประพันธ์ รู้เข้าก็คงจะงุนงงเป็นยิ่งนักที่สามก๊กกลายเป็นตำราพิชัยสงคราม ตำราการบริหารเชิงยุทธศาสตร์ ไปได้

ผู้เขียนฟัง อาปา เล่าเรื่องสามก๊กให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนใหญ่เป็นเรื่องไหวพริบของตัวละครต่างๆในสามก๊ก ซึ่งก็เป็นเหตุทำให้ผู้เขียนสนใจอ่านสามก๊กเพื่อไปค้นหาข้อความที่อาปาเล่า ฉบับแรกที่อ่านก็เป็นฉบับ เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เล่มใหญ่หนาที่บ้านอาโกว 

มานึกได้วันหนึ่งว่า น่าจะลองอ่านสามก๊กใหม่อีกสักหน คราวนี้จะลองอ่านแบบ อ่านเอาเรื่อง อ่านตรงที่คนอื่นเขาไม่อ่านกัน เพื่อยืนยันว่าอ่านอีกกี่จบก็น่าจะ ยังคบได้