" ชาติก่อนเราเพียง คู่เคียง เก็บดอกไม้ร่วมต้น
แต่ว่าเราสองคนไม่สนใจ ใส่บาตรร่วมขัน
ชาตินี้เราสอง เราสองจึงต้องโศกศัลย์
รักกันชอบกัน ไม่ได้กัน บุญเรานั้นไม่มี......"
(ทำบุญร่วมชาติ คำร้อง-ทำนอง สมเศียร พานทอง ขับร้อง ชาย เมืองสิงห์)
นายแพทย์สถาพร วงษ์เจริญ อดีตอธิบดีกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ สอนผู้เขียน ขณะท่านดำรงตำแหน่งผู้ตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุขว่า
การจะได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งใดที่สูงขึ้นนั้น อย่าไปเป็นทุกข์วิตกกังวลให้มากไป เพราะ คนรับการแต่งตั้ง กับ คนแต่งตั้ง ต้องทำบุญร่วมกันมา หาไม่แล้วก็จะไม่มีโอกาสได้มาอุ้มชูกัน
หากยังไม่ได้รับการแต่งตั้งจากผู้บังคับบัญชาท่านนี้ ก็ต้องรอผู้บังคับบัญชาคนต่อไปที่เราอาจเคยทำบุญร่วมกันมา โอ้ะโอ
ผู้เขียนทราบดีว่าท่านปลอบใจ ให้กำลังใจ แต่ลึกๆก็เชื่อว่าน่าจะมีส่วนจริงอยู่ไม่น้อย ที่แย่คือชาตินี้ก็ไม่ชอบทำบุญกับใคร ชาติหน้ายิ่งคงหาคนมาอุปถัมภ์ค้ำชูยากเข้าไปอีก
หลายท่านจึงหากลวิธี ๒ ประการ คือ
๑. ทำบุญด่วน
๒. หาคนมีบุญร่วมกับคนแต่งตั้งมาช่วยฝากฝัง
จึงอยากเตือนท่านที่กำลังพยายามอยู่ว่า ทั้งสองกรณี ใช้ได้ เมื่อเจ้าตัวต้องมีโอกาสทำบุญร่วมชาติกันมาบ้าง หาไม่แล้ว
กรณีที่หนึ่ง หลายต่อหลายท่าน ทำบุญฟรี ไปหวังผลชาติหน้าครับ
กรณีที่สอง ก็ยิ่งเท่ากับไปเพิ่มสมการให้ยุ่งยากขึ้นไปอีก เพราะทั้งคนฝาก คนแต่งตั้ง คนรับการแต่งตั้ง ต้องร่วมทำบุญเกี่ยวดองกันมา
ยิ่งฝากหลายคน ก็ยิ่งต้องทำบุญร่วมกันมาทุกคน
ขนาดเก็บดอกไม้ร่วมต้น ยังได้แค่รักกัน ทำใจบ้างเต้อะ
