ระหว่างเดินออกกำลังกายที่ สวนไผ่ เพชรบูรณ์
เห็นเด็กวิ่งแข่งขัน
ทำให้นึกถึงเมื่อไปเที่ยว น้ำตกแม่พูล ลับแล อุตรดิตถ์
ไม่สามารถวิ่งขึ้นเนินเขา
ต้องค่อยๆเดิน ต้องค่อยๆลัดเลาะหาเส้นทางที่พอไปได้ ที่สุดจึงสามารถตามเพื่อนไปจนถึงยอดเนิน
ขาลงเห็นทางสะดวกจึงวิ่งลงจากเนิน ต้องพบกับอัตราเร่งจากแรงโน้มถ่วง กว่าจะหยุดได้ก็เหนื่อยเกือบตาย
การทำงานก็เหมือนกัน
หากยากนักก็อย่าเร่งรีบ ฝืนมากไปก็ไม่สำเร็จ ต้องค่อยๆหาช่องทาง เร่งมากแม้ถึงยอดเขาได้ก็อาจหมดแรงที่จะทรงตัว
ประคับประคองงานให้อยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง
งานง่ายก็อย่าชะล่าใจ ไล่ต้อนเป็นนักมวยเจอหมู โดนน้อคไม่รู้ตัว
